Rien ne va plus

 Mijn hart gebroken, rivieren uit mijn ogen Tranen stromen als onstuimige waterwegen Verdriet en pijn, als golven, hoog en woest In mijn ziel, een storm die nooit lijkt te rusten Mijn handen, beven en slaan Onmacht en frustratie, als een storm die blijft waaien In de duisternis zoek ik wanhopig naar licht Maar vind slechts schaduwen die mijn ziel verstoren Mijn hart, herstellend, en stralend als de ochtendzon Liefde en hoop, als bloemen die opengaan Mijn ziel, een rustige oceaan van vrede waar gelukkige golven dansen en blijven Mijn handen, beven en slaan Maar ik leer ze te gebruiken, stap voor stap te gaan Onmacht en frustratie, mijn drijfveer om te groeien In elke uitdaging vind ik kansen om te bloeien Met elke slag leer ik sterker te worden Mijn obstakels te overwinnen en niet te verdorren In mijn vastberadenheid, vind ik kracht En elke dag brengt me dichter bij wat ik begeer love Jessie

Heel lang tijdens mijn herstel heb ik overleefd op pure wilskracht en discipline, en vooral geleund op het feit dat het gewoon niet "kon". Het gokken.  Het kon niet, want ik had geen "onzichtbaar" geld meer, alles gekend, bij verschillende personen.  Dat is een hele sterke veiligheid.  Maar op een dag, is het toch eens tijd om dieper te kijken.  "Waarom? Waarom heeft het leven mij dit aangedaan?" Dit is een vraag die ik me heel vaak heb gesteld.  Maar ik heb gaandeweg geleerd, om mijn vraag anders te stellen.  De vraag moet zijn: "Wat wil het leven, het universum of God, of hoe je het ook wilt noemen, mij hiermee tonen, leren? Wat zit hier achter? " Meestal zit het probleem ook gewoon dieper, dan gewoon even verslaafd raken.  Net voor de hel losbrak, heb ik heel wat problemen gehad.  Postnatale tranen, gezondheid, maar vooral, een verloren liefde.  Ik kon het niet verwerken, en ik zocht een vluchtroute... om de pijn niet meer te voelen, de teleur

 25/08/2023 Vandaag ben ik een feestvarken, want ik ben 1 jaar gokvrij.  Vandaag vier ik, een jaar van vele struggles, van keihard op m'n bek gaan, van frustratie en heel veel verdriet, van spijt en boosheid, van zorgen en tranen.  Maar ik zie het liever zo:  Vandaag ben ik een feestvarken, want ik ben geen gokverslaafde - meer.  Vandaag vier ik, een jaar van spiegelen, van met problemen en zorgen omgaan, van oplossingen vinden, van steun vinden, van opstaan, van bulken van trots, van terug lachen, recht uit mijn hart, van hoop, van verbinding, van blijheid, van tranen van geluk.  In dit afgelopen jaar, heb ik zwaar gestruggled. Dit jaar, was de strijd van mijn leven.  De strijd voor mijn leven.  En al heb ik de strijd gewonnen, het is nog niet voorbij.  Het zal nooit voorbij zijn.  Nu begint de tijd van terug opbouwen, en van terug groeien.  Ik laat spijt en verdriet om wat is gebeurd, achter mij.  Want het zal nooit voorbij zijn, omdat ik het nu zie, zoals het is.  Mijn strijd, w

In een wereld, van kansen en spel Vond ik mezelf, in dat moment, wel. Gokken, een verleidelijke zucht Maar het bracht me dichter bij het licht, dat is mijn vrucht.  De rollende dobbelstenen en flitsende schijn, Leidden me, brachten me naar binnen, zo fijn.  Een eindeloze reis van vallen en opstaan,  Maar mijn herstelverhaal begon, ik liet het bestaan.  In die duisternis vond ik mijn kracht,  Met liefde en moed, elke dag is een pracht.  Vrienden, therapie en een helpende hand,  Samen vonden we de weg, naar het vasteland.  Nu sta ik sterk, met hoop in mijn hart Het zal me niet meer verscheuren, dat is mijn start.  Ik heb geleerd, ik ben gegroeid,  Mijn herstelverhaal, dat is waar ik in gloei.  Mijn leven is vernieuwd, mijn ziel is bevrijd,  Ik zal nooit meer toestaan dat gokken me leidt.  Met elke stap voorwaarts, elke dag een nieuw begin,  Omarm ik mijn herstel, mijn zoete gewin.  Love Jessie