Rien ne va plus

Een leuk deuntje swingt de radio uit...  Neemt me mee naar memory lane...  Naar toen ik 16 was.  Ik wil terug naar daar... maar dat leven heb ik gehad, en dat leven keert niet meer terug.  Wat dacht ik toen dat ik wereldwijs was :-) Werken op zaterdagavond in het restaurant waar ik geleerd heb wat vriendschap is, wat liefde is, wat "work hard play hard" is, en waar ik opgegroeid ben. Na de shift, dansend en swingend op de leuke ritmes van toen.  Gek, zonder zorgen, of ja, de zorgen van toen... Ben ik wel mooi genoeg in deze jurk?  En zit mijn haar toch zeker goed?  Wat een mooie jeugd, tienerjaren, heb ik gehad. Echt waar. Tien jaar later, 26, stevig in het leven, relatie, huis, (plus)kind, fancy job, alles lekker voor mekaar.  En nog steeds veel plezier naast het gewone dagelijkse leven.  Ik leefde mijn leven, vrij, zorgeloos, en vol waarden en normen, principes. En soms ook fel oordelend over anderen. Voluit en ongeremd met mijn ongezouten mening en harde principes.  Och, w

 Gisteren, in de namiddag, alleen thuis, word ik overvallen door een gevoel van angst.  Ondertussen is het een tijdje geleden al, dat mij dat overkwam.  Het is niet alleen angst, maar ook paniek, die me in m'n gezicht slaat.  Zal ik er komen? Of zal ik falen?  Zal ik ooit terug zorgeloos door het leven gaan, of zal ik tot het einde der tijden moeten leven met angst, paniek en verdriet?  Ik moet naar buiten, uitbreken.  Dus ik ga. Ik rij wat rond, stap ergens uit en wandel een paar straten door.  Kijkend naar mensen. Een mevrouwtje met haar baby in de wandelwagen. Zou ze gelukkig zijn?  Een ouder koppel op de fiets, zouden ze blij en zorgeloos kunnen genieten van hun oude dag?  Mama's aan de schoolpoort, kwetterend, over niets.  Zouden ze alles op een rijtje hebben en hun echt allemaal zo goed voelen als ze eruit zien?  Ik kijk naar mensen en ik probeer ook te kijken naar mezelf.  Want ik kan het niet zien, wie een masker draagt en wie niet.  Kan iemand het zien dat ik een maske

 Zal ik mezelf kenbaar maken... of wacht ik nog even... Met een bang hartje, maar een drang om het te vertellen, mijn verhaal te vertellen, besluit ik een aantal mensen deze blog te laten lezen.  Bibberende hand, kloppende keel....ik tik en tik en tik... en dan moet ik besluiten.  Enter of geen enter. Send of geen send.  Ik duw gewoon, voila, bericht en link vertrokken.  Snel klets ik mijn laptop dicht want ik durf niet meer te kijken.  Lezen ze mijn bericht? Lezen ze de blog?  Gaan ze iets terugsturen?  Of had ik het beter toch niet gedaan? ....  Op en neer, weg en weer, nerveus door mijn woonkamer. Tiktok, Tiktak.  Al 5 minuten voorbij...  Zou ik toch eens kijken?  Waarom wou ik het nu weer vertellen?  Juist ja, omdat ze mij dan ZIEN, want wat is gebeurd, zal voortaan altijd een deel van mij blijven.  En onwetendheid en geheimen, is iets waar ik eigenlijk liever vanaf wil... Tegenover bepaalde personen is het ook een beetje in het reine komen met hen.  Hen laten begrijpen waarom ik w

 De toekomst begint vandaag... Ik ben wakker geworden, heel vroeg nog, stilte overal, zonsopgang... Mijn favoriete moment van de dag, de schemering, de ontwaking... De vergankelijkheid van het moment.  Terwijl de koffie zachtjes drupt, stap ik al even naar buiten, de koelte in, de stilte in, precies een deur... Zo voelde het ook een beetje. Heel bewust, heel wakker.  Adem in, adem uit, en start je dag met een positieve gedachte.  De mijne was vandaag: de toekomst begint vandaag... Zalige koffiegeur, en kriebels van moed en verwachting.  5h15 en ik neem mijn agenda erbij... Vrijdag.  Voor de eerste keer deze week, kan ik me er toe bewegen mijn agenda te nemen en de komende twee weken te plannen, heel gedetailleerd, want dat heb ik nu nodig.  Structuur en routine geven me rust en kalmte.  Lijstje op, lijstje neer, ga ik door en door, tot ik tevreden ben :-)  Meteen begin ik aan de lastigste taak, maar het voelt goed, en bevrijdend.  Want ik bekijk mijn budgetplanning, en het ziet er goed

Ik word wakker met een fijn briesje op mijn lichaam.  Het gordijn wiegt zachtjes op en neer, de zon schemert erdoor heen.  Dansende poppetjes in de kamer, kwetterende vogels die vrolijk wakker worden.  Spitsende oren, het lichte gesnurk van dat kleine mooie meisje naast mij.  Oogjes gesloten, mondje halfopen, buikje op en neer, een onschuldige slaap, een mooie droom.  Diepe zucht, zucht van ontspanning en rust, mondhoeken omhoog in een een glimlach van geluk.  Ogen open, de wereld inkijkend, witte schuimpjes op een mooi blauw tapijt.  Mooie lieve schaapjes en grappige draakjes.  Blote voeten, koele vloer, leidend naar het balkon, badend in het gele strooisel van die mooie ster. Rode, en roze, gele en blauwe huisjes met grappige daakjes.  Slingerende straatjes, geplaveid met geluk.  Snuffelend neusje danst gek op en neer, zoete en zoute en heerlijke geur.  Zo word ik wakker elke dag, mijn hart staat bol. Bol van geluk, bol van dankbaarheid, bol van plezier, bol van hoop en moed.  Zo wor

 Vandaag is het de verjaardag van mijn dochter.  3 jaar al...  En een echte peuter, kwebbelend en vrolijk door het leven huppelend.  Ze zeggen dat ze op mij lijkt. Mini - me.  Daar word ik enerzijds heel blij van, en anderzijds... Hoe hard ik hoop dat het leven voor haar meer en beter in petto heeft.  Hoe hard ik hoop dat zij niet zo wordt als mij, dat zij het beter heeft. Dat ze geen miserie heeft elke dag, geen al te grote zorgen.  En dat ze al haar grote dromen kan najagen en waarmaken.  Dat ze haar hart kan volgen, en dat het haar geluk brengt, overal waar ze gaat.  Dat ze de liefde van haar leven mag vinden. Het prachtige sprookje waar ik zo lang in heb geloofd.  Alles zal ik doen, wat ik kan, wat in mijn macht nog ligt, om haar dat te geven.  Zij is de reden waarom ik doorga.  Zij is mijn kracht.  Ik leer het haar, om te dromen, om haar hart te volgen. Ik leer het haar, om naar haar eigen stem te luisteren, en om haar eigen stem te laten horen.  Zij zal gelukkig zijn. Zij zal all