Memoire 1

-

Heel vaak, denk ik terug..
Denk ik terug aan, waar was ik, drie jaar geleden deze tijd, hoe stond ik toen in het leven. 

Wow... wat een verschil.. enkel geluk lag op mijn pad. 
Zwanger van mijn eerste en enige kind, mijn langverwachte dochter.. 
Ik ben bewust moeder geworden, want eind de dertig, en geen prins in mijn leven, mja, die klok tikte wel heel erg luid... 
Dus, werd ik maar alleen zwanger :-) 

Eind december 2019, drie maanden zwanger, ik vergeet die dag werkelijk nooit.
We waren net aangekomen op onze bestemming, mijn ouders, haar zus met haar hele gezin, en mezelf met baby in de buik. 
We zouden de feestdagen doorbrengen samen in een huisje in een park in Zeeland.

Net aangekomen en ik krijg een ping binnen op mijn gsm, ola!!
Ik had me een tijdje voor mijn zwangerschap, eens ingelogd bij een online dating platform, maar was er om duidelijke reden niet meer actief op. 
Het berichtje komt daar vandaan, en nieuwsgierig neem ik een kijkje. 
Man, 48, dicht in de buurt van waar ik woon, met een leuk berichtje, ik tik de foto open, en een gevoel van opwinding bekruipt me, dat kleine kriebeltje, .. 

Ondanks mijn zwangerschap, wat ik hem direct heb verteld, wisselen we een paar eerste berichtjes uit en ik weet nog heel goed wat ik zei tegen mijn zus.
Ik zei: "Jezus, je zal zien eh, net zwanger en nu kom ik de liefde van mijn leven tegen eh!! "
NOOIT zal ik die dag vergeten. 

Want die dag, heeft een enorme impact gehad, op wat er de komende 3 jaar zou gebeuren. 

Die dag, die dag was ik puur gelukkig, vol opwinding over een mooie toekomst, vol hoop en vreugde.. 
What a feeling.. ! Ik had alles in mijn handen, om heel erg gelukkig te blijven, om indien mogelijk nog gelukkiger te worden... Alles.. ik kon alleen nog maar lachen! 

Eind januari 2021... 
Hoe diep ongelukkig kan je je voelen... nee, hier nog geen gokprobleem, geen haar op mijn hoofd dat daar zelfs maar aan dacht.. 
Maar deze zelfde man, vertelde me net, dat hij niet verder wilt met mij, dat zijn gevoel niet goed zit, niet juist... Je voelt wat je voelt, daar kan je niets aan doen, maar dit was een harde klap. 
Een mokerslag, recht in mijn gezicht, mijn hart gebroken in een miljoen stukjes, nooit meer te lijmen. Volledig tegen de grond geknald. 
Ik had dit niet zien aankomen.. totaal niet. 
Maar zo gaat dat soms, en je kan dit niemand kwalijk nemen... dat weet ik, ik ben ook nooit kwaad geweest. Alleen zo ontzettend .. teleurgesteld, triestig.. 

Het begin van de komende hel... het begin van een niet aflatende race naar de afgrond... 

Liefs 

Jessie


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mensen

-
 Familie, vrienden, alle mensen die het weten, hebben mij geholpen in mijn herstelverhaal, en doen dat ook nog steeds.  De ene op een andere manier dan de andere.  Enkele mensen houden mijn financiën in de gaten, anderen zijn er eerder mentaal en emotioneel.  Ik ben super, super dankbaar voor alle mensen die er voor me geweest zijn, en nog steeds zijn.  Maar soms.... komt er ook heel wat frustratie opborrelen bij mij.  Mensen denken dat het alleen om geld gaat, maar eigenlijk is het belangrijkste van deze reis, een gezonde, sterke,  emotionele en mentale wereld voor mij.  Zo weinig mensen vragen hoe het gaat met mij? Hoe ik het stel, hoe ik er mee om ga, hoe het lukt of werkt, de zelfhulpgroep, ....  Sommigen hebben het zelfs nog nooit gevraagd...  Ik ervaar op vandaag soms zoveel frustatie in mijn relaties.  Er zijn mensen, in mijn zeer nabije omgeving, die me zo klein en nietig kunnen laten voelen, me vernederen soms.  Mensen...
Read more »

Mijn zoete gewin

-
In een wereld, van kansen en spel Vond ik mezelf, in dat moment, wel. Gokken, een verleidelijke zucht Maar het bracht me dichter bij het licht, dat is mijn vrucht.  De rollende dobbelstenen en flitsende schijn, Leidden me, brachten me naar binnen, zo fijn.  Een eindeloze reis van vallen en opstaan,  Maar mijn herstelverhaal begon, ik liet het bestaan.  In die duisternis vond ik mijn kracht,  Met liefde en moed, elke dag is een pracht.  Vrienden, therapie en een helpende hand,  Samen vonden we de weg, naar het vasteland.  Nu sta ik sterk, met hoop in mijn hart Het zal me niet meer verscheuren, dat is mijn start.  Ik heb geleerd, ik ben gegroeid,  Mijn herstelverhaal, dat is waar ik in gloei.  Mijn leven is vernieuwd, mijn ziel is bevrijd,  Ik zal nooit meer toestaan dat gokken me leidt.  Met elke stap voorwaarts, elke dag een nieuw begin,  Omarm ik mijn herstel, mijn zoete gewin.  Love Jessie
Read more »

Afscheid

-
Een leuk deuntje swingt de radio uit...  Neemt me mee naar memory lane...  Naar toen ik 16 was.  Ik wil terug naar daar... maar dat leven heb ik gehad, en dat leven keert niet meer terug.  Wat dacht ik toen dat ik wereldwijs was :-) Werken op zaterdagavond in het restaurant waar ik geleerd heb wat vriendschap is, wat liefde is, wat "work hard play hard" is, en waar ik opgegroeid ben. Na de shift, dansend en swingend op de leuke ritmes van toen.  Gek, zonder zorgen, of ja, de zorgen van toen... Ben ik wel mooi genoeg in deze jurk?  En zit mijn haar toch zeker goed?  Wat een mooie jeugd, tienerjaren, heb ik gehad. Echt waar. Tien jaar later, 26, stevig in het leven, relatie, huis, (plus)kind, fancy job, alles lekker voor mekaar.  En nog steeds veel plezier naast het gewone dagelijkse leven.  Ik leefde mijn leven, vrij, zorgeloos, en vol waarden en normen, principes. En soms ook fel oordelend over anderen. Voluit en ongeremd met mijn ongezouten ...
Read more »