Eenvoud

 Dromen... 

Ik had er zoveel... ik héb er zoveel. Want die zijn er nog. Maar die zijn momenteel even van een andere aard.
Sommige dromen heb ik kunnen waarmaken, zoals het krijgen van mijn dochtertje. 
Andere dromen had ik waargemaakt, en heb ik de verdoemenis in geholpen. 

Na mijn scheiding, heb ik jarenlang naast mijn full time job, waar ik ook heel wat overuren presteerde, een flexijob in de horeca uitgeoefend. Drie maal per week. 
Ik werkte keihard, maar ik was wel gelukkig, want ik werkte naar een droom toe, het kunnen kopen van mijn eigen huis. 
Financiële onafhankelijkheid bereiken, iets waar ik zo erg naar streefde... 
En het lukte me aardig! 

Iets waar ik heel vaak aan denk, is hoe ik vroeger thuiskwam. Mijn eerste werk was altijd de brievenbus legen, en mocht er een betaling inzitten, was die betaald nog voor ik mijn jas uittrok. 
Ik was vrij, behalve de lening voor mijn huis, was er niets die ik moest afbetalen. Alle factuurtjes werden meteen vereffend. Ik droom van die dag, dat het terug zo is... 

Nu is dat even een ander verhaal, als ik thuiskom, piep ik langs de bovenkant in de brievenbus, en zie ik enveloppes zitten met een ruitje aan of zo, klets ik het deksel terug dicht... Ik negeer mijn brievenbus. Soms dagenlang... 
Altijd miserie als ik die bus opentrek... 

Financieel zit ik aan de grond. Ik ben freelancer en heb ook mijn eigen online business. Bakken geld komen er binnen... En alles is altijd direct op, want ik heb heel veel af te betalen. De schulden die ik in iets minder dan twee jaar tijd heb opgebouwd, zijn ongelooflijk. Een half huis.
Want ik was altijd op zoek naar geld, en altijd vond ik er. ALTIJD. Er is altijd geld te vinden. 
Ik kon overal lenen, creditkaarten aanvragen, limieten verhogen, en lukte dat niet, dan leende ik maar even onder een smoes bij vrienden of familie. Zonder aarzelen kreeg ik het. ALTIJD. 

Uiteraard komt er een dag, dat die put leeg is, en degene die die put opnieuw moet vullen, tja, die zit met de gebakken peren... Deurwaarders, incassobureaus, ik ken ze allicht allemaal denk ik.. 
Ik zit soms een hele week of langer zonder een euro.. Gelukkig doen mijn ouders dan al eens boodschappen... 

Dus... zijn mijn dromen nog dezelfde als voordien? Ik heb nog grote dromen ja, maar die zijn naar de achtergrond verdwenen. Nu droom ik eenvoudig. En koester ik eenvoud. 

Ik droom ervan, dat ik eens zonder nadenken, zonder elke eurocent te tellen, gewoon mijn kar kan vullen in de winkel. 
Ik droom ervan, dat ik mijn telefoonrekening krijg, en ik ze direct even kan betalen.
Eenvoud... 

Ik droom ervan, dat ik het gokken vergeten kan. Dat ik kan thuiskomen zoals vroeger.
Ik droom dat ik die "saaie" routine terug kan vinden, thuiskomen, huishouden, eten maken, wat tv kijken, slapen...
Eenvoud... 

Ik droom ervan, dat ik 's ochtends met plezier me mooi sta te maken, even buiten kijk naar de oplichtende hemel, glimlach en een mooie dag tegemoet ga op het werk. 
Eenvoud... 

Ik probeer elke dag iets eenvoudigs te koesteren. Of een paar dingen. Dankbaar te zijn voor die kleine momentjes. Zoals een lekker kopje koffie 's ochtends. Je collega die kei vrolijk toekomt, en altijd vraagt hoe het gaat, en met de dochter ook alles goed? 
Je mama, die belt om te vragen of je nog iets nodig hebt van de winkel.
Eenvoud... en dankbaarheid... Koesteren... 

Liefs 

Jessie